Малламуй дар робита ба васваса кардани падари баркамолаш омода карда шуда буд, то ӯро дуруст тела диҳад ва дилдо, ки дар он ҷо бо он меларзид, барои ин кор муфид буд. Дар маҷмӯъ маълум аст, ки ҳама чиз ба таври муфассал фикр карда шудааст, ва ин як плюс бузург аст, падараш ӯро пас аз чунин ҳилаҳо хеле сахт трахает, на тантанавӣ ва ҳатто ба он ки ин духтари худ аст, аҳамият намедиҳад.
Шумо маро фиреб додед, ки алоқаи ҷинсӣ кунам? Ман чунин фикр намекунам. Хонуме, ки дар ҳаммом мастурбатсия мекард, мардеро дид ва танҳо ба болои ӯ ҷаҳид. Ман аз як нигоҳ фаҳмида метавонистам, ки вай чӣ қадар гурусна буд! Ман бошам, мард аз вазъият суст истифода бурд- нисфи экран мақъадҳои тамаъкоронаи хонумро нишон медод ва ҳоло ҳам зани дар мақъадро намехӯрд. Ва хонум дар алоқаи ҷинсӣ бо даҳон низ худро хеле ботаҷриба нишон медод. шумо метавонед даҳони вайро каме беҳтар кунед.
Ҳамин тавр, эҳтимолан дар оянда компютерҳо аз муштариён пардохт хоҳанд кард ва фоҳишаҳоро барои шиканҷа таъин мекунанд. Ҷолиб он аст, ки мағзи компютер ба шумо имкон медиҳад, ки брюнеткаро буғи кунед ва таҷовуз кунед, аммо на ба даҳони вай сиҳад кунед. Гумон доштам, ки вайро буѓї мекунад, аммо ин тавр нашуд. Аз афташ, одами баркамол фахмид, ки он гох касе намемонад, ки дакашро ба гушт мемакад-дар чамъияти муътадил мавуайс тон аст.